Gemengde gevoelens bij Richard en Sumilah bij afscheid Alexanderhoeve
Dinsdag 10 september 2019
Ondernemers gaan leven anders invullen
2 november wordt voor Richard en Sumilah van Essen een speciale dag. Het is dan de laatste dag dat zij achter de toonbank van kaasspecialzaak De Alexanderhoeve aan de Tamboerijn in Overhees staan. Na 16 jaar neemt het ondernemersechtpaar met gemengde gevoelens afscheid. ,,Wij zijn toe aan een ander leven.”
Het bekend maken van hun afscheid is origineel te noemen. In de stijl van Bob Dylans Subterranean Homesick Blues is er een filmpje online te zien waar het verhaal van het naderende afscheid kort en bondig wordt uitgelegd. Heeft u het filmpje nog niet gezien? Kijk dan hier.
De video boeit tot het einde. De gezichten van Richard en Sumilah spreken boekdelen. ‘Met pijn in het hart…’ is een van de meldingen en…’de winkel blijft bestaan…’.
Maar dat Richard en Sumilah gaan stoppen dat is duidelijk. Per 2 november dus. Een opvolger is er ook. Priscilla Kaats is na die 2de november het gezicht van de winkel aan de Tamboerijn waar liefhebbers van versgebrande noten, verschillende soorten kaas en fruitcake hun hart op kunnen halen. Een echte specialzaak waar smaakpapillen ouderwets kennis kunnen maken met bijvoorbeeld een kaas met truffelextracten.
Het succes van de winkel is mede de oorzaak van het stoppen van het Van Esssen-echtpaar. Richard legt uit: ,,De beslissing om te stoppen komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Een opeenstapeling van redenen leidde uiteindelijk tot het moment dat wij tegen elkaar zeiden dat we niet meer verder wilden gaan met de zaak.”
Sumilah bevestigt de woorden van haar man: ,,De tijd en energie die wij in de winkel moeten steken wegen uiteindelijk niet op tegen de beloning. Het is hard werken en de één à twee weken vakantie per jaar zijn dan te weinig om de batterij volledig op te laden. Ook de zondag alleen is te kort voor een rustig weekend. Wij zijn toe aan een andere invulling van ons leven.”
Richard is opmerkelijk openhartig ,,We zijn een echtpaar, maar door de winkel zien we elkaar dus 24 uur per dag. Dat ging ons allebei tegenstaan. Irritaties nemen dan toe. Ook onze gezondheid ging er onder lijden. Bovendien merkte ik dat mijn humeur er niet beter van werd. Ja, ook naar de klanten toe. Dat is niet goed natuurlijk. Voor je het door hebt word je een oude brompot en daar ben ik met mijn 55 jaar nog te jong voor.”
De gevoelens zijn gemengd. Deels is er opluchting bij Richard en Sumilah, maar ze gaan de winkel zeker missen. ,,Het contact met de klanten is het leukst”, blikt Richard terug op de afgelopen 16 jaar. ,,We hebben toch iets moois opgebouwd hier. Wij hebben nu het gevoel dat wij als ouders ons kindje gaan verlaten. Maar we weten dat we met Priscilla een goede opvolgster in huis hebben gehaald.”
Zowel Richard als Sumilah gaan iets heel anders doen. Richard: ,,Ik word vrachtwagenchauffeur bij Dorrestijn Transport en Logistiek”
Sumilah: ,,Ik word buschauffeur en ga schoolkinderen vervoeren.” De kaaswinkel helemaal gedag zeggen doen de twee niet. Richard: ,,Tijdens de Oude Ambachtenmarkt staan we met de Alexanderhoeve langs de route met een kraam. Priscilla hielp ons daar altijd. Ik kan mij voorstellen dat zij komend jaar onze hulp inroept.”
Uiteraard stopt Richard met het voorzitterschap van de winkeliersvereniging Overhees. Naar een opvolger wordt druk gezocht. ,,Het is nog niet gemakkelijk om iemand te vinden die gemotiveerd is en tijd genoeg heeft. De invulling zal nu door meerdere personen ingevuld worden verwacht ik.”
De komende weken hebben Richard en Sumilah hun handen nog vol aan de winkel, daarna start hun nieuwe leven. ,,Maar niet nadat we eerst een week vakantie hebben genomen”, zegt Sumilah met een veelbetekenende twinkeling in haar ogen. ,,Daar verheug ik mij nu al op!” Richard knikt bevestigend: ,,Dat hebben wij inmiddels wel verdiend na 16 jaar.”
Tekst: Peter Beijer
Woordvaardig
Facebook
Tweet
LinkedIn
Pinterest
E-mail